Mede aan de hand van de historie van de vereniging, zoals die ook op de HaVoc-website staat vermeld, worden oude belevenissen en herinneringen opgetekend.
Redactie: Op welk moment ben jij in contact gekomen met de volleybalsport?
Cor: Toen ik rond de 17, 18 jaar was bestond er nog geen volleybalvereniging in Haps.
Een aantal jongens uit Haps volleybalden onderling op de Schans op het terrein voor de voetbalvelden. Ik zag dat (ik woonde er tenslotte vlakbij) en ging kijken en mocht al gauw meedoen. Van de moeder van Hens en Ted Verschuren kregen we een net en een bal. De netpalen maakten we zelf. Na afloop van een partijtje werden de netpalen bij ons thuis opgeslagen. Ted en Hens zeiden dat we iedere maand een dubbeltje moesten betalen om zo hun moeder terug te kunnen betalen voor het net en de bal. De volleybalsport was vanuit Engeland over komen waaien en de spelregels waren destijds ook veel anders als tegenwoordig (de telling, je mocht de bal 3x raken maar blokken hoorde daar ook bij, etc.!). In de winterdag was het niet mogelijk om te volleyen. We waren niet georganiseerd, waren geen lid van de bond want daar moest voor betaald worden en dat deden we niet.
Redactie: Heb je ook andere sporten gedaan?
Cor: Even heb ik paard gereden maar dat was snel over toen ik ging volleyballen. Voetballen heb ik nooit gedaan.
Redactie: Eind jaren vijftig werd er in Haps een vereniging opgericht genaamd APPA (Keltische naam waarvan Haps zou zijn afgeleid). Was je er toen ook bij?
Cor: In het beginjaren nog niet. Dat kwam eigenlijk pas toen er samengewerkt werd met Energo. In Beers hadden ze te weinig spelers en vroegen er uit Haps bij. Het secretariaat was in Beers en ze hadden ook een goede sponsor in Chicopee.
Haps speelde in het Gemeenschaphuis (aan de Irenestraat waar nu de Mariagaarde is). De senioren speelden de competitie in Cuijk in de Kwel. Daar moesten we ook de zaalwacht en scheidsrechters leveren. Tot de sporthal in Haps kwam. Toen waren we klaar! Ik weet nog dat bij de nieuwbouwplannen diverse andere sporten graag een gladde vloer hadden maar wij als volleyballers wilden een “stroeve” vloer. Die discussie hebben we gelukkig toen gewonnen. Verder wilden de zaalvoetballers een groter formaat sporthal dan eigenlijk was voorzien en dat kwam ons ook goed uit! In 1979 stopte Chicopee met sponsoring en ook vanwege financiële redenen besloot de sectie Haps zelfstandig door te gaan en werd HaVoC opgericht.
Redactie: Hoe ging dat in zijn werk?
Cor: Op een zondag na de Hoogmis was de oprichtingsvergadering in de Kuip. Er waren zo’n 20 man aanwezig. Het eerste team begon in de vierde klasse in de competitie met eigen trainers. Onder leiding van Frans Koreman en Ton van Raaij werd er rondvraag gedaan in het dorp wie er mee wilde doen. Een jaar later werd het bestuur gekozen en startte ik als bestuurslid. Later ben ik ook secretaris, penningmeester, zaalwacht en scheidsrechter geweest waarvoor je een officiële cursus moest doen. Ik werd dan ook “vrije scheidsrechter” want je mocht in die tijd niet je eigen vereniging fluiten, later is dat veranderd. Verus van Dommelen en ik gingen dan in bijvoorbeeld Uden fluiten en je kreeg daarvoor 8 gulden benzinegeld en 3 gulden voor het fluiten. Maar door de lange wedstrijden was je vaak heel laat thuis dus daarmee zijn we gestopt.
Redactie: Wanneer ben je zelf gestopt met volleybal?
Cor: Zo’n 4 jaar geleden ben ik ermee gestopt. Daarvoor heb ik 10 jaar recreatief gespeeld met o.a. Rob Kraan, Jan Meulepas, Ser Hendriks, Gerrit Thijssen, Theo en Maria van Sambeek, Wiel Panders en Jan Theunissen.
Redactie: Jullie hebben nog lang De Posthoorn als clubhuis gehad, of niet?
Cor: Ja dat klopt maar we hebben ook eens een periode bij Hans van Zutphen in de Putterhoek ons clubhuis gehad. We volleybalden daar toen op de camping, vooral voor de Duitsers!
Redactie: Vroeger organiseerde HaVoC ook een toernooi in de openlucht op het sportpark. Hoe lang hebben jullie dat gedaan?
Cor: Ja dat klopt. Voor die tijd gingen we zelf naar toernooien in o.a. Langenboom, St. Anthonis, Vortum, Sambeek en Grave. Jaarlijks gingen we ook naar een toernooi in Keulen. Dat was een heel weekend sport en lol! Toen zijn we daar zelf ook mee begonnen. We hebben ongeveer 15 jaar een toernooi gehad in Haps. Het eerste toernooi begon met 40 teams, het hoogtepunt was 254 teams! Er kwamen Belgen, Duitsers en toen zelfs ook nog Oost-Duitsers! Later werd de animo steeds minder en zijn we daarmee gestopt.
Redactie: De oliebollenactie van HaVoC is ook een jaarlijks terugkerend fenomeen. Hoe lang doen jullie dat al?
Cor: Dat is begonnen in de tijd van APPA! De eerste oliebollen werden toen gemaakt in de loods bij Nabuurs Transport aan de Beerseweg. Later bezorgde Godfried Hertzberg voor ons de olie vanuit Duitsland. Die was daar stukken goedkoper! Godfried was niet voor niks econoom!
Redactie: Je bent gedecoreerd tot erelid van HaVoC. Wanneer kreeg je deze eretitel?
Cor: Dat was ongeveer in het jaar 2000.
Foto uit 1988:
Vlnr: bovenste rij: Marius Manders, Cor Thijssen, Henk Gijsbers, Ton van Raaij
Rij 2: Gerrit Thijssen, Henk v. Wanroij, Cor Peters-Rit, Wil v. Dommelen, Wil Weemen
Rij 3: Verus v. Dommelen, Gerrit v. Duijnhoven, Petra Cuppens, Ismee Liem, Janny Hendriks. Rij 4: Gerrit Hendriks, dhr. Liem, Liesbeth van Heeswijk.
Redactie: Tot slot: als je in Haps de naam “Thijssen” noemt dan denk je meteen aan volleybal. Wie uit jouw gezin volleybalden allemaal en wie doet dat nog?
Cor: mijn vrouw Dinie niet, ze had vroeger korfbal als haar sport,
Frances en haar dochter Elles, Rob en Marliene en Josien in het verleden. Hans en Lynn, Mark en Bente, Jara. Maurice, Rogier en Daisy en Dylan.
Cor, hartelijk dank voor dit interview!
