Willem de Bever was ’s morgens op een mooie lentedag al vroeg in de weer. Hij wilde deze knotwilg, aan de rand van “de Wiel” in Beers, wel eens even een koppie kleiner maken. En Willem begon voortvarend aan zijn knabbelwerk. Hij was al bijna over de helft van zijn knaagwerk toen Hein de Kunstenaar uit Haps langs kwam fietsen. “Ho es effe, Willem”, zei Hein. “Voordat die knotwilg zo dadelijk in De Wiel valt en een nat pak gaat halen wil ik er eerst nog effe een mooi houtsnijwerk van maken! Dat vinden de voorbijgangers vast heel leuk!”
“Okee, Hein, is goed”, zie Willem de Bever, “dan ga ik verderop wel ergens mijn knaagtanden in zetten.” En zo geschiedde. Hein ging gauw naar huis om zijn hamer en beitel ter hand te nemen en maakte er een prachtig kunstwerk van. Daarmee tovert Hein menige glimlach op de gezichten van de voorbij fietsende bewonderaars.
